2013|08|25

Przypominamy że od dziś w Galerii Miejsce sztuki44 będzie można oglądać kolejne festiwalowe wystawy. Natomiast o wystawie, którą pokazywaliśmy w mijającym tygodniu pisze Katarzyna Nowicka z biuletynu „Famiasto”.

Wystawa sekcji sztuk wizualnych w dużej mierze jest dowodem, że młoda polska sztuka ma się nieźle, a opieka kuratorska nad zbiorowym pokazem jest niezwykle twórczym zadaniem. Galeria Miejsce sztuki44 oferowała do 23 sierpnia wystawę „I WISH YOU A NEW BRAVE WORLD” składającą się z prac uczestników Famy. Osią, wokół której oscyluje opis kuratorski, są ironiczne odwołania do dzieł zapowiadających „nowy wspaniały świat”, gdzie ułatwiony jest nie tylko dostęp do towarów, usług, dzieł sztuki, ale też przystępne i masowe stało się samo tworzenie.

Dziełem, które zapadło mi w pamięć najbardziej, był pokój z pokazem świetlnym Tomasza Prymona – za czarną zasłoną można było zapomnieć o wakacjach w Świnoujściu. To miejsce najlepiej chyba oddawało ideę kuratorską z uwagi na angażowanie odbiorcy w nierzeczywistą przestrzeń.

Warto też przyjrzeć się fotografiom Pawła Czarneckiego niesilącym się na nierealistyczny artyzm. Zdjęcia pokazują zwykłe miejsca, które poprzez przedstawienie ich w ciemnych tonacjach zyskują kryminalny wymiar, jak w przypadku wrocławskich sedesowców. Zabawną grafikę pokazał Filip Białczak – dresiarze strzelający sobie fotę na tle zaparkowanego BMW z wódką na masce są przecież także świnoujskim widokiem. Kolorystycznie dopracowane i słusznie smutne są trzy prace Oskara Żytowskiego zatytułowane „Wieczór kawalerski”. Prace Agaty Kus natomiast to obrazy młodej i gniewnej artystki. Pokazują problemy, jakie gryzły starsze pokolenia: „kultura nakłada kagańce”, „nie ma wolności po długoletnich łańcuchach”.

Prace zdecydowanie różniły się techniką, siłą przekazu i celem, jaki twórca sobie stawiał. Wystawianie dzieł różnych osób, które łączy jeden fakt bycia na Famie, jest niezwykle trudne. Nowy wspaniały świat składający się z masowej produkcji sam został podany tutaj w wątpliwość – znalazło się bowiem kilku artystów kwestionujących stawiany problem.

Tekst: Katarzyna Nowicka